Canoniciteit

Een lastig woord, maar zelfs zij die geen flauw idee zouden hebben wat het betekent zitten er maar mee: in een moderne (nou ja) gemeente als de Keizersgrachtkerk proef je een ambivalente houding tegenover de bijbel. Tussen "kan dat nog wel, dat boek?" en "als we dat loslaten blijven we nergens".
Er zijn net twee diensten geweest over het Evangelie van Maria Magdalena. Er is een groep die "derde testament" heet - over de uitdrukking "tweede testament" schrijf ik een ander keertje wel eens - en die aansprekende, nadrukkelijk buitenbijbelse teksten verzamelt. Er komt een zomerserie "een zomer met gedichten" waarbij het uitgangspunt van de diensten steeds een modern gedicht zal zijn, waar dan desnoods/desgewenst een bijbeltekst tegenaan gelegd zal worden.
En volgend seizoen zal het nog nadrukkelijker op het programma komen te staan. De door gemeenteleden ingediende thema's duiden op een grote leergierigheid - en veelkleurigheid. De een wil een serie diensten "wat scheuren we er uit?" of misschien liever nog "wat laten we er nog in?"; een ander wil een serie over de diversiteit van het vroege christendom; weer een ander wil de verhouding tussen OT en NT aan de orde stellen. Tenslotte wil ook nog iemand "gewoon" de brief aan de Romeinen gaan lezen.
Wat mij betreft zijn vooral twee dingen van belang:
1. die bijbel heeft ons (de westerse cultuur; de christelijke kerk; vul maar in) "getekend", hoe "vermittelt" en vertekend en bekritiseerbaar dat vaak ook is gebeurd; daar ga je niet zomaar buiten staan.
2. wat je in die bijbel zelf vindt stamt uit een voor ons (de emailende mens; de geïndustrialiseerde samenleving; vul maar in) niet meer na te voelen wereld; dat zullen bijbellezers niet alleen nolens volens ontdekken, maar ook eerlijk moeten erkennen en verdisconteren.
Ik vraag me bij dit alles wel af hoe het nou zit met de verhouding tussen (historisch) begrijpen en (geloofsmatig) meemaken, of tussen (cultureel) interessant en (op enigerlei wijze) gezaghebbend. Iets toegespitster nog: in hoeverre is de bijbel een symbool van traditie en oecumene dat je omwille van die symboolfunctie vooral niet te diepgaand moet bevragen?